lunes, 29 de noviembre de 2010

Modelo de sesión (parte II)



2- UN CONTO : OSCAR


Tras a lectura do conto de Óscar



Plan de diálogo:

PACIENCIA (coxíns brandiños)
· Son os amigos pacientes como sofás que non se enfadan aínda que te tires encima? Pon exemplos.
· Teñen que ser perfectos os amigos e cumprir sempre os nosos desexos?
· Que sentes cando un amigo fai algo que non esperabas? Que fas?


SEGREDOS (esquinas secretas)
· Teñen que gardar os amigos os segredos que lles contamos? Por que?
· Gardar cousas é o mesmo que gardar palabras?
· Máis fácil ou máis difícil? Por que?
· E gardar sentimentos? Como se gardan? Onde se gardan? Por que?


PRESENZA (nunca se vai)
· Acompáñante os amigos cando estás alegre e alborotado?
· E cando estás triste e calado?
· E se estás furioso ou asustado?


AGASALLOS (agasallos de Nadal)
· É o mesmo regalar que intercambiar?
· É o mesmo dar que prestar?
· Que se espera que fagas en cada caso?


ALBOROTO (grita e chora sen parar)
· Algunha vez arrepentístesvos de dar algo e logo reclamástelo? Por que?
· Que pensades desta frase de Gianni Rodari: “as bágoas dun neno caprichoso pesan menos que o vento, pero as bágoas dun neno famento pesan máis que toda a Terra”
· Hai veces en que berramos e choramos por unha mala razón? Pon exemplos.
· Hai veces en que berramos e choramos por unha boa razón? Pon exemplos.

PALABRAS QUE DEFENDEN
· Óscar e Antón afrontan xuntos os conflitos e cando non poden, foxen xuntos. Adoita ocorrer isto cos amigos?
· Cando un amigo noso se mete nun problema, adoitamos desculpalo?
· Ás veces intentamos pasar a culpa a outro como fai Antón con Migeliño, o neno invisible e malvado?
· Hai ocasións en que non contamos “toda” a verdade para protexer a un amigo? Pon algún exemplo.
· É posible que ás veces esaxeremos o que nos fixeron e minimicemos o que fixemos nós para saír ben librados dun conflito? Facemos o mesmo cos amigos?

MOEDAS DE CHOCOLATE (compartir afeccións e gustos)
· Adoitas xogar aos mesmos xogos que os teus amigos? Pon exemplos.
· Adoitades compartir os xoguetes? Cales?
· A miúdo falades das comidas que máis vos gustan? E dos debuxos, as películas, os contos?...
· Falades tamén das cousas que non vos gustan?
· Agrádavos coñecer os gustos dos vosos amigos?
· Por que razón podería ser importante?
· Que outras cousas compartes cos amigos, ademais de palabras?


COUSAS BOAS QUE SAEN DE TI
Cando Antón cansa subindo unha costa, Óscar empúxao; cando nadan na praia non se afasta da beira, aínda que el xa sabe nadar, por non deixalo só; comparten portería e nas carreiras déixalle gañar...
Dalgún xeito, Óscar ponse no lugar do seu amigo.


Aínda que a un nivel precario, debido ao seu momento de “desenvolvemento moral”, Óscar practica a empatía con ANTÓN e parece que pensa que “ser amigo” implica que ten que haber cousas boas que saen de ti.


A EMPATÍA -Plan de diálogo:
· Cando intentas facer algo por primeira vez e non che sae. Como te sentes?
· Se o teu amigo/a se sobe á bici e cada vez que intenta manterse en equilibrio cae, como cres que se sente?
· A “profe” felicitoute porque fixeches moi ben un debuxo. Como te sentes?
· Á túa amiga danlle unha medalla por gañar unha carreira na festa de fin de curso. Como cres que se sente?
· A túa amiga intenta flotar na piscina, pero non o consegue. Uns nenos que a observan, búrlanse dela. Como cres que se sente? Como te sentirías ti?
· Mórreche a túa mascota preferida, unha tartaruga preciosa. Como te sentes?
· Á túa amiga desapareceulle a súa gatiña. Como cres que se sente?
· O teu irmán pequeno rompeuche un xoguete “á mantenta”. Como te sentes?
· Ao teu amigo puxéronlle “á mantenta” cola de pegar na mochila. Como cres que se sente?
· Que é máis doado, pensar como se pode sentir o teu amigo/a ou unha persoa que che importa menos?
· Por que unhas persoas nos importan máis e outras menos?
· Por que nos importan tanto os amigos?

E COUSAS BOAS QUE SAEN DEL
Parece que Óscar pensa que nisto das “boas accións” debe haber unha certa reciprocidade cando se trata de amigos.
Recoñece e agradece as cousas que Antón fai por el:
- Rirse para contaxialo e quitarlle as ganas de chorar.
- Ir rescatalo cando está castigado.
- Levarlle contos, xoguetes, pedras, paus e algún animaliño despistado...cando está maliño.
- Estar “aí” tanto se está triste coma se está contento?

Plan de diálogo:
- Imos pensar entre todos nas cousas que os amigos fan por nós. Poñamos exemplos.
- Que fan os nosos amigos cando estamos tristes?
- Que fan os nosos amigos cando estamos enfadados?
- Que fan os nosos amigos cando estamos avergoñados?
- Que fan os nosos amigos cando estamos alegres?
- Que fan os nosos amigos cando temos un problema?
- Que fan os nosos amigos cando nos ven facer algo malo?

viernes, 19 de noviembre de 2010

O Miroscopio na Illa de Arousa


La muestra diseñada por María Corleone va a permanecer en el auditorio de A Illa todo el mes de noviembre





Modelo de sesión (parte I)


O Gnomo de Faxilde é un dos personaxes crave deste proxecto:

-el é o encargado de buscar, coa axuda de Internet, un pai e unha nai para Antón... -tráelle a súa comida e os seus xoguetes preferidos e...

el vaise converter no fío condutor desta andaina que iniciamos con Antón, Óscar, María, Salvatore e Lara, compañeiros de infantil e “coleguiñas” nesta aventura compartida de pensar, sentir e facer.

1- ANTÓN E A AFINACIÓN PERCEPTIVA
· Con cada conto, o gnomo de Faxilde deixaralles unha cestiña con agasallos que se fará aparecer de xeito misterioso ( Debaixo dunha árbore, a través dalgún membro do persoal do centro, por correo…)


· Os agasallos do gnomo serán extraídos do cesto por varios nenos que, cos ollos tapados, terán que describir o que están tocando, utilizando o vocabulario que nun principio a profesora ofertará en forma de alternativa:
- Duro ou brando?
- Grande ou pequeno?
- Pesado ou lixeiro?
- Suave ou áspero?
- Liso ou rugoso?...
Ao final tratarán de adiviñar de que se trata.


· É desexable que traballen con todos os sentidos para ir afinándoos como instrumentos crave para a toma de información.
· Nesta liña aproveitaremos o factor sorpresa como motivación para a implicación na tarefa e presentaremos estímulos variados para que poidan traballar todas as sensacións: olfactivas, gustativas, auditivas, táctiles e visuais.
· No primeiro conto o gnomo traeralles: trompos, muíños de vento, tomates maduros,castañas, noces, mazás e por suposto, diversos tipos de caleidoscopios.

REGRAS PARA O DIÁLOGO E A AVALIACIÓN FINAL
· Levar o control de a quen se debe pasar a mascota que da a palabra (Un gnomo de peluche).

· Recordar, levantando unha man ,que é preciso pedir a palabra (poderíase encher unha luva vermella con esponxa ou algodón no que logo se introduciría un pau para que puidesen amosala con facilidade)
· Levantar unha orella de gnomo para recordar que é preciso escoitar
· Mostrar a “zapatilla laranxa de Antón chea de nube branca sen choiva” para recordar que hai que ser delicado no trato, para evitar ferir aos demais.
· Utilizar a imaxe dunha bombilla apagada para simbolizar que non o vemos claro e dunha bombilla acesa para simbolizar que por fin se fixo a luz.
· Utilizar a imaxe dun faro cun foco de luz ben potente para simbolizar que é preciso focalizar a atención na tarefa que nese momento nos propoñemos.
· Presentar un anaquiño de rede para recordar que debemos tecer o noso pensamento co dos demais.

APRENDENDO A “MIROSCOPIAR” EN COMUNIDADE



ACTIVIDADES AO LONGO DOS MESES DE OUTUBRO E NOVEMBRO
Como moit@s sabedes, durante o mes de outubro estivo aberta a exposición do PROXECTO MIROSCOPIO no Auditorio de Vilagarcía de Arousa.
Aproveitando ese contexto tan magnífico, programamos actividades con nenos e nenas, pais e nais, mestras e mestres… os luns e mércores pola tarde e os sábados pola mañá.
Á sesión con “profes” asistiron compañeiras da comarca do Salnés, pero tamén de Pontevedra e Santiago. Tratábase non só de dar a coñecer o Proxecto, senón de familiarizar ás mestras coas actividades que poderían levar a cabo cos seus respectivos alumnos no caso de visitaren a exposición.
Nas sesións dos sábados con nen@s acompañados de pais e nais, tivemos a oportunidade de facilitarlles algunhas estratexias para traballar o pensamento de xeito lúdico cos seus fillos e fillas.
Neste mes de novembro, a exposición trasladouse ao Auditorio da Illa de Arousa.
O martes, 16 de novembro, fixemos unha sesión con profesor@s da gardería, de infantil e de primaria, de novo coa intención de divulgar o proxecto e, ao mesmo tempo, facilitar estratexias para tirar partido da exposición cos máis pequenos.
Por outra parte Carmen Loureiro participou en actividades organizadas por distintos CFRs, onde tivo a oportunidade de poñer en práctica diferentes estratexias metodolóxicas que constitúen o celme do Proxecto Miroscopio:
- O 20 de outubro, presentación do Proxecto a profesores en período de prácticas da comarca do Salnés
- O 28 de outubro, en Vilagarcía, no curso “Un Mar de Linguaxes”
- O 3 de novembro, en Ferrol, no curso “Aprender Investigando”
- O 4 de novembro en Pontevedra, Presentación do Proxecto a profesores en período de prácticas da provincia de Pontevedra.
- O 8 de novembro en Lugo, coa ponencia “ Sentimos, Pensamos, Falamos…” en Educación Infantil.

PRESENTACIÓN Y PRENSA

El proyecto ha sido elaborado por María Corleone y la Asociación Filosofía para Nenos

jueves, 18 de noviembre de 2010

Presentación proyecto en Vilagarcía

Para la presentación del proyecto quisimos hacer una exposición del universo que María Corleone, la autora de textos e ilustraciones de nuestros cuentos , creó sobre lugares y personajes reales, mezclando ficción y realidad de un modo tan natural cómo mágico.

"...Fue muy fácil siendo madre, teniendo tan buena memoria de la infancia de mis niños y de la mía propia. Pero además tuve a un maravilloso guionista a mi lado, mi hijo Antón, que cuando escribí los diálogos tenía 5 años y se preguntaba sobre asuntos tan trascendentes como quién anda por el cielo borrando las marcas de humo que salen de los aviones, qué sucedería si la luna cayese sobre la tierra, qué es la buena y la mala educación, o por qué las abuelas creen en dios y no en los gnomos, y un sinfín de asombrosas preguntas con su batería de respuestas en paralelo.

Teníamos a Antón en plena plasticidad expansiva, teníamos el lugar: el bosque y el cole de Faxilde; teníamos los compañeros de diálogos: los amigos de Antón, y teníamos un personaje que le traía comida y regalos, que vivía en el bosque que está pegado a nuestra casa y que era muy importante en nuestra vida: Manoel de Oliveira, el honorable gnomo de Faxilde. Incluso guardábamos el trofeo que le había regalado por dormir sólo, y los gorros de invierno de sus diminutos hijos, que nos había dejado en custodia cuando en verano se fue de vacaciones. Así que sólo tuve que cogerlo todo, secuenciarlo, pedir fotos, revistas, telas, y un sinfín de materiales y anécdotas a mamás, papás, amigos, amigas y abuelas y convertir todo ello en narración a través de la imagen y la palabra."


La sala de exposiciones del auditorio de Vilagarcía se convirtió durante 22 días en la ventana por donde colarnos a este paracosmos . A través de este espacio pudimos verlo, tocarlo, olerlo, sentirlo, volverlo a a sentir y a volverlo a mir...oscopiar . Carmen Loureiro, Nita Rivas, Lidia Gomez y Jesús Merino condujeron las sesiones para profes, padres y niños. pero esto merece otras entradas.


martes, 16 de noviembre de 2010

OS NOSOS LIBROS


Á fin fixéronse libros as nosas historias.
Al fin se hicieron libros nuestras historias.

Libros narrados con textos e ilustracións de María Corleone e música de Alfonso Casi Siempre.
Libros narrados con textos e ilustraciones de María Corleone y música de Alfonso Casi Siempre.

Libros acompañados polas suxestións do centro de Filosofía para nenas e nenos de Galicia coas que aprender a MIROSCOPIAR...
Libros acompañados por las sugerencias del Centro de Filosofía para niñas y niños de Galicia con las que aprender a MIROSCOPIAR...

Libros editados por Everest Galicia.